“Wil je energie blijven steken in de bodemloze put? Of steek je je energie in je herstel?” vraag ik.
Ze kijkt me verwonderd aan.
“Bodemloze put?”
Dat is het beeld dat ik heb.
Bij je behoefte aan erkenning van die ander.
Als je maar hard blijft werken..
Als je het de ander naar de zin maakt..
Als jij je maar aanpast..
En de vraag is:
Hoe lang blijf jij geven en geloven dat je van die ander krijgt wat jij verlangt?
Goedkeuring, bevestiging, een aai over je bol.
Want het is nooit genoeg in het nu.
Het gemis van het kind wordt niet opgevuld.
De illusie is als geld gooien in een bodemloze put.
Je wordt er niet rijker van.
En het gat wordt niet kleiner.
Totdat…????
Jij het steeds weer opnieuw doorziet.
(H)erkent wat je als kind hebt gemist.
Zonder blaming en shaming.
En jij voor jezelf kiest en voor jezelf gaat zorgen.
Als de volwassene die je nu bent.
Want daar vindt de heling plaats.
En dat begint vandaag bij jouw keuze:
NU is het genoeg! ✨
